Εδώ και ένα χρόνο, εγώ και η οικογένειά μου ζούμε την απώλεια του πατέρα μας. Όλοι έρχονται και μου λένε να είμαι κοντά στη μητέρα μου, στα αδέρφια μου και στη γιαγιά μου, αλλά πώς γίνεται αυτό όταν υπάρχει πόλεμος στο σπίτι; Kι αυτό γιατί εγώ και τ’ αδέρφια μου μάθαμε κάποια πράγματα για την μάνα μας. Συγκεκριμένα αυτό που μας τσουρουφλίζει είναι ότι η μάνα μας έχει βρει γκόμενο από τον πρώτο μήνα μετά το θάνατο του μπαμπά! Για μένα ήταν πιο σοκαριστικό, γιατί εγώ το ανακάλυψα, και η πρώτη μου σκέψη ήταν: Στις εννιά του μακαρίτη άλλον έβαλε στο σπίτι. Όταν το μάθαμε, λέγαμε «Kαλά, δεν τον αγάπησε καθόλου τον μπαμπά;» Αρχίσαμε να θυμόμαστε τη συμπεριφορά της πριν το θάνατό του και καταλάβαμε ότι τον ανεχόταν μόνο λόγω της αρρώστιας του. Του συμπεριφερόταν ελεεινά! Μέχρι να της πω εγώ ότι τα ήξερα όλα, δεν τα παραδεχόταν. Τα ψέματα που έλεγε ήταν το πιο εκνευριστικό πράγμα. Πρόσφατα καταφέραμε να συζητήσουμε το θέμα μαζί της. Αυτό που μας είπε κατάμουτρα ήταν ότι δεν θα μας ρωτήσει τι θα κάνει. Στην ερώτηση: «Tι ήταν ο μπαμπάς για σένα;» η απάντηση ήταν: «Ένας άρρωστος». Αυτά τα χτυπήματα το ένα μετά το άλλο δεν με αφήνουν να σκεφτώ καθαρά. Με τα αδέρφια μου δεν προλάβαμε ούτε να θρηνήσουμε, ούτε να ηρεμήσουμε. Εννοείται πως δεν θα επιτρέψω ούτε εγώ ούτε αδέρφια μου να μας τον φέρει σπίτι. Όσο για τη γιαγιά μου, που τα ξέρει όλα, δεν το συζητάμε ότι θέλει να τα κάνει όλα μπάχαλο!

Μαθητής Β’ Λυκείου