Ναι, ναι, επιτέλους έφτασε αυτή η πολυπόθητη μέρα!!! Τρίτη 3 Ιουνίου του 2008! Υπέροχη μέρα, τέλεια μέρα, Τέρμα οι πανελλαδικές, τέρμα το διάβασμα, η πίεση, το άγχος... Η πρώτη αντίδραση; Καταρχάς μια απίστευτη ανακούφιση, μετά όλη μέρα έξω και στη συνέχεια επιστροφή τα ξημερώματα για σκίσιμο των βιβλίων... Πρωτόγνωρη απόλαυση αυτό! Οι χειρότερες δυο βδομάδες της ζωής μου. Εντάξει, δεν ήταν έτσι όλη η χρονιά (είχε τα γέλια της, τις καταλήψεις της, τους έρωτές της), αλλά αυτές οι δυο τελευταίες βδομάδες ήταν ΑΠΑΙΣΙΕΣ!!! Τρελά νεύρα, πολλή κούραση, πολύ άγχος σε σημείο να μην αναγνωρίζω τον εαυτό μου... Και τώρα που τα ξανασκέφτομαι όλα αυτά...
Δεν άξιζε ρε γαμώτο... Άκρως ψυχοφθόρα διαδικασία... Καταστρέφουν τις ψυχές 18χρονων, γκρεμίζουν τα όνειρά μας, γιατί δεν είναι όνειρο να μπεις στο δημόσιο... Αποκλείεται αυτό να είναι το όνειρο ζωής τόσων εφήβων... Ρε παιδιά, δεν τελειώνει η ζωή με τις Πανελλαδικές... Μην τους αφήσετε να σας ξεγελάσουν! Μην την πατήσετε σαν κι εμένα... Εντάξει, και τι έγινε που τελικά έγραψα καλά; Έχασα τόσα πολλά μέσα σ' αυτό το χάος του διαβάσματος και του άγχους... Δεν κρίνονται τα πάντα απ’ τις κωλοπανελλήνιες ρε γαμώτο!!!

Όλγα