Τα πράγματα δεν μπορούσαν να γίνουν χειρότερα. Κάθε ελπίδα που είχα γκρεμίστηκε. Δεν το έκανε για να ζηλέψω ή να με πικάρει. Δεν ήξερε καν ότι ήμουν εκεί και τους έβλεπα. Ήταν μαζί, την είχε αγκαλιά όπως είχε εμένα… Τη φίλησε στο λαιμό… Είναι όπως στις ταινίες, όταν τον είδα ακούστηκε ένα κρατς μέσα μου. Σταμάτησαν να ουρλιάζουν οι Exploited από τα ακουστικά που είχα κολλημένα στα αυτιά μου κι εγώ σταμάτησα να περπατάω. Μόνο τους κοίταγα και σκεφτόμουν πόσο λίγο κράτησε. Ένα βράδυ. Ίσως και λιγότερο. Λίγες ώρες απλά. Δεν πήγα Γερμανικά και δεν ξανάρχισαν να παίζουν οι Exploited. Μόνο έβαλα ασυναίσθητα το «Immortality» στο repeat. Ούτε μια υπόσχεση στον εαυτό μου δεν μπορώ να κρατήσω! Είπα δε θα κλάψω γι’ αυτόν και να τώρα που βουρκώνω. Και πρέπει να φορέσω και το χαμόγελό μου να μην καταλάβει τίποτα η μάνα μου…

But i saw the trapdoor in the sun