Το σχέδιο 

Φεβρουάριος 2009, σε ένα σχολείο του Πειραιά: Δύο μαθητές της Α' Γυμνασίου που κάθονται στο τελευταίο θρανίο δεν προσέχουν στο μάθημα. Έχουν το μπουφάν τους ριγμένο πάνω από τα παντελόνια και κάτι κάνουν. Οι γύρω τους ψιθυρίζουν και κρυφογελάνε. Η καθηγήτρια Αγγλικών, από την έδρα που κάθεται, νομίζει ότι παίζουν με τα κινητά τους και βάζει τις φωνές. «Τι γίνεται εκεί; Σηκωθείτε κι ελάτε τώρα στο πρώτο θρανίο!». Τα παιδιά δεν κουνιούνται. «Τώρα είπα!». Πάει το ένα παιδί να σηκωθεί, του πέφτει όμως το μπουφάν και η αλήθεια αποκαλύπτεται. Αυνανιζόταν. Το ίδιο και ο διπλανός του. Τώρα πια όλη η τάξη γελάει δυνατά.

Το θέμα φτάνει στη διευθύντρια. Η διευθύντρια γίνεται έξαλλη. Αποφασίζει αμέσως να αποβάλει τους δύο μαθητές. Ο νόμος τής δίνει το δικαίωμα να δώσει μέχρι τρεις μέρες αποβολή χωρίς την έγκριση του Συλλόγου Καθηγητών. Εκείνη τους δίνει πέντε. Είναι σίγουρη ότι οι συνάδελφοι θα συμφωνήσουν μαζί της. Το άλλο πρωί, αμέσως μετά την προσευχή, βγαίνει στο προαύλιο και ανακοινώνει την τιμωρία. Τώρα πια όλο το σχολείο ξέρει. Στο απουσιολόγιο της τάξης γράφονται τα ονόματα των δύο δραστών με την ένδειξη «πενταήμερη αποβολή».

Την επόμενη μέρα γίνεται συνεδρίαση όλου του Συλλόγου. Οι δυο δράστες δεν καλούνται σε απολογία, όπως ορίζει ο νόμος. Το 15μελές δεν καλείται να πει τη γνώμη του, όπως ορίζει ο νόμος. Η διευθύντρια εξηγεί στον Σύλλογο ότι είχε ήδη ανακοινώσει την πενταήμερη αποβολή, γιατί είχε ένα (παιδαγωγικό) σχέδιο στο μυαλό της: Να τρομάξει τα δύο παιδιά, τα οποία ήταν "γνωστοί ταραξίες", είχαν ήδη πολλές απουσίες και με 5 μέρες ακόμα θα μένανε στην ίδια τάξη. Μετά να καλέσει τους γονείς τους, να τους αναγκάσει να πάρουν τα παιδιά και να τα πάνε σε άλλο σχολείο, «διαφορετικά θα μείνουν». Ο Σύλλογος ακούει σιωπηλά το σχέδιο της διευθύντριας. Μόνο μία καθηγήτρια αντιδρά και προτείνει μία μέρα αποβολή, διότι τα παιδιά είναι μόλις 13 χρονών και έχουν ήδη τιμωρηθεί καθώς έχουν ρεζιλευτεί σε όλο το σχολείο. Ο Σύλλογος ψηφίζει με συντριπτική πλειοψηφία 5 μέρες αποβολή. Η αποβολή όμως δεν καταγράφεται ούτε στο ποινολόγιο, ούτε στο πρακτικό του σχολείου. Γιατί; Διότι οι οικογένειες των δύο παιδιών δέχονται να τα πάρουν και να τα πάνε σε άλλο σχολείο. Το σχέδιο είχε πετύχει.

Χρήστος Iωαννίδης 
 

ΥΓ: Τα στοιχεία του σχολείου και της διευθύντριας είναι στη διάθεση του περιοδικού. Η ιστορία αυτή είναι αφιερωμένη σε όλους τους δημοσιογράφους που ψάχνουν να βρουν τι μουσική άκουγε ο 19χρονος σπουδαστής του ΟΑΕΔ και τι παρέες είχε στο internet. Είναι επίσης αφιερωμένη στους γονείς που δεν έχουν ιδέα πώς να μεγαλώσουν και πώς να υπερασπίσουν τα παιδιά τους. Είναι, τέλος, αφιερωμένη στους χιλιάδες βουβούς καθηγητές που η συναδελφική τους "ομερτά" κουκουλώνει τα μικρά καθημερινά εγκλήματα που γίνονται στα σχολεία.